Ela’yı doğduğundan beri sadece iş hayatıma değil, sanki tüm hayatıma ara vermiştim. Pandemi dünyasının gerçeklerini de hesaba katınca, doğum iznine çıkmak mı yoksa bir kar küresinin içinde zamanı durdurmak mıydı yaptığım emin olamıyorum. Şimdi çalışmaya yeniden başlıyorum ama ruhum, zihnim, kalbim karman çorman.
Aylardır bu günü korku içinde bekliyordum. Sürekli bir alternatif düşünüp durum; ücretsiz izin, yarı zamanlı çalışma, koşa koşa kendimi duvara çarpıp bir yerimi kırmak suretiyle evde kalabilme… Sonunda tüm cesaretimi topladım ve gerçeğimi kabullendim; ben işime geri dönecektim. Daha ilk günden, doğru kararı verdiğimi anladım. Anne kimliğimden önceki kendimi çok özlemiştim. Bir yandan da, şu soru hala aklımı kurcalıyor; her kadın anne olduktan hemen sonra çalışmaya geri dönmeli midir?
Biz kariyerinin peşinden giden bir jenerasyonuz. Ailelerimizin bizi okuttuğu okullar, okul dışı aktiviteler ve yaz okulları bu kariyer hedefinin yapı taşlarını oluşturuyor. Çocuk yapmaya karar verecek yaşa gelene kadar da, kariyerlerimizde bir hayli yol almış oluyoruz. Haliyle bu kariyer yolunu buruşturup bir kenara atmak kimsenin aklına yatmıyor. Diğer yandan da, full-time anne olmak ebediyen verilmiş bir karar olmak zorunda değil. Bir ara olarak sayılabilir. Sonrasında ise durdurulmuş olan kariyere, belki kaldığı yerden, belki de bir adım geriden devam edilebilir.
İş hayatına sadece kariyer gözüyle bakmak hata olur. Beraberinde gelen sosyal yaşam ve entelektüel gelişim bence iş hayatının çok kıymetli iki parçası. Hayatının odağını çocuğuna çevirmek aslında bu ikisini de değiştirmek anlamına gelebilir. Sosyal hayat oyun gruplarına dönüşür, entelektüel gelişim ise çocuk gelişim sohbetlerine. Bu süreçte kendini geride kalmış hissetmemek için güncel yaşamı takip etmeye özen göstermek gerekebilir diye düşünüyorum.
ABD’de yapılan bir araştırmada, tam zamanlı anne olan kadınların, anne olduktan sonra iş hayatına dönmüş kadınlara oranla daha endişeli ve depresyona daha meyilli oldukları saptanmış. Güncel yaşamında birden fazla kimliğiyle öne çıkmak, psikolojiye iyi geldiği gibi, sorunlara karşı daha esnek olma ve çözüm odaklı düşünebilme yetisini canlı tutuyor. Aslında çok yönlü bir gündelik hayat sayesinde, dünyada tek bir şeyin önemli olmadığını ve bütünün içinde bazı parçalar düşerken, diğerlerinin yükseldiğini görüyoruz. Bunun yanı sıra, her günün birbirinden farklı dinamiklere sahip olması yani monoton olmamasının da bireylerin yarına daha umutla bakabilmesini ve hayal kurabilmesini sağlıyor.
Anne olduktan sonra iş hayatına dönmenin ardında yatan en büyük endişenin “ona kimse benden iyi bakamaz” olduğunu düşünüyorum. Çok doğru. Hiç kimse, çocuğumu benden iyi ve benim istediğim şekilde yetiştiremez. Bir yandan da, gününün büyük bir kısmını bakıcıyla geçirdiği için aslında çocuğumu ben yetiştirmiyor olmuyorum.
Çocuklar, farklı kişilerden farklı öğrenimler kazanırlar. Bu öğrenimleri de – çoğunlukla – güven alanlarıyla paylaşır ve onay almayı beklerler. Bakıcıyla, büyük anne/babayla veya okulda yaşadığı bir şeyi, güven alanındaki anne/babasıyla paylaşarak sindirir. Dolayısıyla çocuğumu yine ben yetiştirmiş olurum, bir başkası değil.
Gelişim uzmanları, anne/babaların çocuklarıyla sürekli zaman geçirmesinden ziyade, kaliteli zaman geçirmesinin öneminin altını çiziyor. Kaliteli zaman, ebeveynin dikkatinin tamamen orada olduğu, çocuğunu dinlediği, gözlemlediği ve onun gelişimine alan tanıdığı bir zaman dilimi demek oluyor.
Tüm gününü çocuğuyla geçiren bir ebeveyn aslında bir yandan da diğer işlerini halletmeye çalışır. Dolayısıyla belki de tamamıyla çocuğuna odaklanabileceği vakit yine kısıtlı kalır, tıpkı çalışan anne/babanın ayıracağı vakit gibi.
Son olarak, çocuğuma nasıl bir rol model olmak istediğimi düşündüm. Ben çalışan bir annenin çocuğuyum. Annemin kendi ayakları üzerinde duruşuna, özgür ve bağımsız oluşuna ve güçlü adımlarına her zaman saygı duymuş ve hatta hayranlık beslemişimdir. Ben kendi kızıma da aynı örneği göstermeyi istiyorum. Onun bağımsız, kendi ayakları üzerinde duran, özgür ve gelişime açık bir kadın olmasını diliyorum.
Bunları uzun uzun tarttım ve vardığım sonuç şudur ki, bu düellonun kazananı olamaz. Her ailenin kendi iç dinamikleri ve daha da önemlisi her annenin kendi kişisel duygu ve düşünceleri alacağı kararı belirler. Önemli olan, karar her ne olursa olsun kendine şefkatli davranmaktır.
Her dakikayı çocuğuyla geçirmek istemeye EVET.
Her dakikayı çocuğuyla geçirmek istememeye de EVET.
Çalışmak istemeye EVET.
Çalışmak istememeye de EVET.
Ara vermeye EVET.
Kendini dinlemeye yüzde yüz EVET!
DÜNYADA DOĞUM İZİNLERİ!
Ülkemizde yasal doğum izni hakkı 16 hafta ile sınırlı. Bunun üzerine emziren anneler için süt izni ekleniyor, ki bu da günlük 1,5 saate tekabül ediyor. Dileyen anneler süt iznini toplu olarak kullanabiliyorlar.
Ülkemizde yasal doğum izni hakkı 16 hafta ile sınırlı. Bunun üzerine emziren anneler için süt izni ekleniyor, ki bu da günlük 1,5 saate tekabül ediyor. Dileyen anneler süt iznini toplu olarak kullanabiliyorlar.
Fransa, yasal doğum izni 16 hafta olsa dahi çocuk sayısı artıkça ve bazı özel durumlarda bu 46 haftaya kadar çıkabiliyor.
İngiltere’de yasal doğum izni tam olarak 39 hafta!
And the Oscar goes to… ; İsveç’te yasal doğum izni 75 hafta! Yani neredeyse 19 ay.
Bence bu haksızlık. Doğum izinlerinin bu kadar kısa olması akıl alır bir şey değil. Artık, anne sütüyle beslenmenin ve anne ve bebek arasındaki güvenli bağlanmanın önemi herkesçe biliniyor. Bunun yanı sıra, kadın iş gücünü artırma politikalarından bahsediliyor ama iş uygulamaya gelince, çoğu ülkede kadınlara annelik hakkı tam olarak tanınmıyor.
Evde bir gözünüz olsun!
Takdir edersiniz ki evin her bir köşesine kamera yerleştirdim. İçimin rahat etmesi ve minik hanım ne yapıyor diye merak ettiğimde açıp bakabilmek için.
Uzun araştırmalar sonucu, evin teknoloji şefi olan eşim Xiomi Mija Smart Home kamera sisteminde karar kıldı. Telefona Xiomi uygulamasını yükleyerek her yerden evdeki kameralara erişebiliyorum. Kameralar 360 derece dönebildiği için bir kamera birden fazla yeri gösteriyor. Ayrıca, gece görüşü sayesinde aynı sistemi uyku kamerası olarak da kullanıyorum.
